Nuts

Na weken van plannenmakerij met mijn zwager Andre was het dan eindelijk zo ver; een weekend naar de Ardennen om de Ardennenoffensief te bestuderen.

Om 09:00 haalde ik Andre vanuit weesp op om via het Amsterdam-Rijnkanaal in te voegen op de A2. De rit kabbelde lekker door (cruise control om verkeersboetes te voorkomen) en diepgaande gesprekken vielen ons ten deel.

Na onderweg koffie te hebben gedronken stopten we voorbij Luik om ons in de route te verdiepen. Onze eerste target was Roche-en-Ardenne. Een plaats waar hevig gevochten is om de brug over de Urthe.

Via de belgische wegen (met gaten, kuilen en onvoorziene drempels omdat men met de weg bezig is; zodanig dat ik vreesde voor mijn banden) kwamen we aan op plaats van bestemming. Geen bord voor het museum, helemaal niets. Sterker nog, borden en Belgie zijn twee dingen die niet samen gaan. Maar goed. Auto op de parkeerplaats en het stadje in gelopen. Niets te vingen.
Een straatje verder viel m'n oog op een op het eerste gezicht vervallen garage. Maar nee hoor, dat was het museum. Snel een kaartje gekocht bij een nederlands sprekende (!!!) man. Hij wist ons te vertellen dat iedereen het heeft over dat Bastogne het keerpunt was, maar uiteindelijk bleek dat de slag om Manhay te zijn. De 3rd Batallion van Generaal Ridgeway bleek het zwaar te verduren te hebben gehad, getuige de tankslag opdrassige grond rond deze plaats.
We zijn weer wat wijzer dankzij de informatie van deze jongeman. Ik doe nog een duit in het zakje en vertel over de daden van Lyle Bouck in Lanzerath. De ogen van de jongen worden groot en ik zie nergens een blik van herkenning. Goed, dan heeft hij ook weer wat geleerd.

In ieder geval een volmuseum van drie etages met interessante artikelen, wapens en al het andere. Na ruim anderhalf uur lopen we het museum weer uit met een boekje met vier "Ardennenoffensief routes". We besluiten route één te rijden. En ook hier wreken de Belgische borden zich weer. We rijden regelmatig verkeerd maar komen veel zaken tegen; tanks op pleintjes, monumenten van de heldendaden maar ook een verscholen monument van een inwoner van Rochefort die door de Nazi's is vermoord. Het monument is ernstig vervallen en zit vol mos. De triestigheid straalt ervan af.

Na de route zijn we naar het hotel gereden. En guess what, we reden hier en daar verkeerd. Bovendien kwamen we een niet aangekondigde wegonderbreking tegen wat ook al niet in ons voordeel was.
Maar uiteindelijk kwamen we bij het hotel aan om ......... 19:44!!!
It's a sign.

Om de dag af te sluiten hebben we een pizza gegeten in St. Vith en hebben ons ten ruste gelegd voor de volgende spannende dag.