Don't take politics too serious

Met een uitzicht op de Battersea Power Station (de energiecentrale die Pink Floyd heeft gebruikt op de hoes van Animals) maak ik weer kennis met Londen. Het vliegtuig daalt vrij snel en even later land ik op London City Airport.
Maar dan begint het. Hoe werkte de Blue Oyster Card ook alweer? Hoe kan ik hem upgraden? En toen dat eenmaal duidelijk was stapte ik op de DLR met de verkeerde richting. Dus snel in het hotel kan wel, maar niet met mij.
Eenmaal in het hotel kom ik erachter dat dit hotel hetzelfde is als de vorige keer. Prima, goed hotel met goede kamers.
Het is weer vertrouwd om naar metrostation Canary Wharf te wandelen.
Eerst maar even de CD shop op Nothing Hill Gate bezocht. Heel bijzonder, eerlijk is eerlijk. Veel oude LP's; CD's tegen hele mooie prijzen en dat in een zaakje met verschillende etages wat op zich al de moeite waard was om te bezoeken. Het enige nadeel was dat het er ongeorganiseerd stond. Ik was al blij dat alles met een A ook bij de A stond, maar meer mocht je niet verwachten.
Daarna door gelopen naar de prestigieuze Royal Albert Hall. Wat raar, op de kaart leek het dichterbij! Eenmaal aangekomen heb ik nog gekeken of een rondleiding mogelijk was, maar de laatste was om 15:30 en ik stond er pas om 16:00. Maar goed, het is bijzonder om hier te staan; de Hall waar alle groten der aarde hebben gestaan. Voor mij begon het met Deep Purple & The Royal Philharmonic Orchestra tot aan Joe Bonamassa die op 4 mei 2009 hier zijn opwachting maakte.
Natuurlijk even het gebouw gekust.
Ik wilde nog graag naar het Natural History Museum maar daarvoor was het te laat. Deze zou om 17:50 sluiten (hoe kan je zo'n tijd bedenken).
Dus dan maar even naar Denmark Street met al zijn gitaarzaken. Even genieten van al dat mooie. Maar ..... kijken met de handen op de rug.
Zo langzaam maar zeker weer afgezakt naar de Docklands en daar neergestreken in een pub (Pride City). Daar een hele tijd zitten praten met een Engelsman. Op de vraag hoe hij de verkiezingsuitslag heeft ervaren zei hij: "It will not change my life. Don't take politics too serious."
Goed daarna maar naar het hotel gegaan om eens goed te slapen. Vandaag maar weer op pad met als voornemen British Museum, the Imperial War Museum, maar ook het huis van Keats (a thing of beauty is a joy for ever) en Canden's Lock Market (een hele kleurrijke markt). O ja, en in de buurt staat ook het bankje van Freud. Ook leuk om even op dat bankje te liggen.