Het regent zonnestralen

Er wordt wel eens gezegd dat je op een dag in Schotland alle vier de jaargetijden kan tegenkomen. En ongelijk hebben ze niet, althans we hebben nog geen sneeuw gehad.
Na een flinke rit (binnendoor via natuurgebieden) zijn we in Fort Williams aangekomen. Even buiten het plaatsje is een camping waar we onze tent in de namiddag hebben opgezet. We hebben geen kookstelletje, bestek, bekers of dat soort dingen mee. Het is alleen mar voor het slapen bedoeld en verder niets. Maar ……. Overnachten in de Schotse Highlands is al een uitdaging. De tent is net nieuw dus we hoefden niet te vrezen dat hij lek zou zijn, maar de windstoten logen er niet om. Toch gaf het een fantastisch gevoel. Het was net of we weer jong waren en wat mij betreft zou ik pas met kamperen willen stoppen als ik in een rolstoel zou zitten.
Het plaatsje Fort William valt een beetje tegen, veel toeristen samengepakt in een winkelstraat waar de winkels met Schotse rokken en Whisky’s je om de oren vliegen. Toch heb ik nog een mooie afritsbroek gescored.
Het links rijden gaat prima, zoals eerder geschreven gaat het soms mis bij bijzondere verrichtingen. We hebben ook geen haast, dus we kunnen genieten van het uitzicht. Prachtige heuvels met watervallen die op een sierlijke wijze de weg naar de laaglanden hebben gevonden. Lege vlaktes met op de achtergrond een grote “berg” en op de voorgrond een klein wit huisje dat zich nietig en desolaat aftekent in het ruwe landschap.
Het is erg lastig om de vette happen te ontwijken, dus hebben zijn we voor de tweede keer neergestreken bij een Indiaas restaurant. Nog voor het afsluitende kopje thee op was lag de rekening al klaar. Want wij hinderden de doorvoersnelheid van hongerige klanten. En dat kan toch niet waar zijn.
En de Schotten! Ik ben nu al gek op ze. Zeker toen ik in een lokale supermarkt wilde afrekenen en de caissière mijn mandje over pakte met de begroeting “Hi Dear!”. Mijn dag kon niet meer stuk.