How is your head today,

De nacht hebben we in de tent op de camping van Applecross doorgebracht. Op weg naar de wasruimten hoor je iedereen elkaar een goedemorgen wensen, maar ……. wel op een bijzondere manier. In plaats van “Goodmorning, how are you?” vraagt iedereen “How is your head today?”. Dat is ook niet zo raar want al die mensen zaten ook in de bijzondere pub waar nog Boston, Deep Purple, Meat Loaf, Santana en andere grootheden uit vervlogen tijden gedraaid wordt. Uiteraard met drank …. veel drank.
Vanmorgen toch maar besloten verder te trekken. Het is nog een dikke 600 km naar Newcastle en om dat in een dag te doen met inbegrip van de moeilijke bergpas waar je al gauw een uur zoet mee bent, leek ons geen goed idee om in een keer te doen. De pas was beter begaanbaar dan gisteravond toen we in dikke mist naar boven reden. De terugreis was erg mooi en we hadden goed zicht. Helaas wel 40 tegenliggers die je op allerlei kleine passing places moet laten passeren maar dat heeft ook z’n charme. Daarna een prachtige rit gereden. De kunst was om niet dezelfde route als heen te rijden en dat is ons op zo’n 20 mile gelukt. Onderweg kwamen we nog een leuke whiskybrouwerij tegen! Dalwhynnie genaamd. Wij even naar binnen en we wilden wel even een Dalwhynnietje proeven. De vrouw achter de bar vroeg Theo of hij “the driver” was en we zeiden eerlijk ja! Hadden we niet moeten doen! Theo mocht geen whisky proeven! Alsof je van zo’n klein slokje helemaal kachel achter je stuur komt te zitten! Nou toen hebben we ook maar niks gekocht. Wij vinden vanaf nu Dalwhynnie een laf whiskietje! Vervolgens zijn we doorgereden naar Pitlochrie! Mensen wat een drukte in ene als je van de eenzame hooglanden afkomt. Het was ons echt teveel! Wel een mooi schilderachtig plaatsje maar erg druk. Doorgereden naar Dunkeld voor een laatste camping. Bleek de camping toch ook redelijk vol . We zijn het lieflijke plaatsje ingereden en vonden een aardig hotel. Maar wat nog leuker was, was dat het plaatsje een heel leuke pub had met iedere avond live muziek! Kijk dat zijn de aantrekkelijke dingen des levens! Na het avondeten zijn we naar de pub gegaan en hebben er denk ik de leukste avond van de vakantie gehad. Allemaal oude muzikanten kwamen bijeen. Lang niet iedereen kende elkaar. Er hingen akoestische gitaren en een paar banjo’s aan de muur en er stond een oude piano. In de kroeg stond een grote tafel die exclusief gereserveeerd was voor de muzikanten. Mocht je ook niet aan gaan zitten. Het Oud baasje van in de 80 kroop achter de piano. De man op de banjo was ook al geen jonkie meer maar samen met een paar gitaristen vormeden ze een geweldig gezelschap. Veel Schotse dijenkletsers maar ook een paar bekende nummers die wij mee konden zingen. Hoog Dubliners gehalte maar dat is voor een pub wel erg gezellig. Om 12 uur vertrokken de meesten want de whisky was toch aardig in de armen, benen en stembanden geslagen. Wij liepen ook helemaal gelukkig terug naar ons hotel. Een beetje vergane glorie met krakende houten vloeren zodat de hele verdieping weet dat je naar de wc moet. De bedden zijn voor ons tekort en ook erg hard. Maar goed, gisteravond maakt gewoon alles goed. Vandaag op naar Newcastle voor onze laatste bed and breakfast.