Orkney door de eeuwen heen

Dat was ons thema voor vandaag. Na een zeer goede nachtrust (ik slaap veel beter dan thuis) hebben we eerst ontbeten. Even naar de lokale “supermarkt” onder de club en aan een houten tafel eten. Vervolgens zijn we op pad gegaan. Eerst even wat was weggebracht naar de Laundrette in Kirkwall. Nadat we het weg gebracht hebben, zijn we naar het Museum gegaan. Een uitgebreide presentatie over de eerste bewoners van Orkney en zo langzamerhand kwamen we terug in de 19e en 20e eeuw.
Daarnaast was er ook nog een expositie over Orkney tijdens de twee wereldoorlogen. Uiteraard iets voor mij om niet over te slaan. Boekjes gekocht en natuurlijk ook eentje over het duiken naar de diverse scheepswrakken. Later op de dag ben ik zelfs naar een duikcentrum gegaan om me uitgebreid te laten informeren over de mogelijkheden om daar te duiken.
Goed, na een bak koffie zijn we op pad gegaan om een aantal afgravingen te bezoeken. Eerst naar “The Tomb of the Eagle”. We maakten de fout om het bezoekerscentrum binnen te wandelen, en zodoende ook toegang te betalen. Toegang voor iets wat het achteraf niet waard was. Maar …… in de periode dat we er waren hebben we niet gereden en dat maal de kilometerprijs maakt toch dat we geld verdiend hebben :).
Voor dat geld moesten we overigens eerst nog een mijl (1,6 kilometer) lopen om bij een lullige afgraving te komen. Het meest fraaie was dat er ergens in het weiland de cabine van een oude duitse ambulance uit de tweede wereld oorlog stond weg te roesten. Maar gelukkig hing er een briefje met “plan of the future” dat het apparaat in ere hersteld zal worden. Dat stelt zeker gerust al is het de vraag hoe ze dat ding ooit uit het weiland zullen halen.
De wandeling langs de kliffen was een ervaring op zich. De zeemeeuwen scheerden vrolijk op de wind langs ons heen, en als je een ietsje dichter bij de rand kwam, zag je in de verte de zeehonden zwemmen. In totaal zo’n stuk of zeven. En geen kleintjes ook! Na zo’n dier geroepen te hebben bleef hij me aanstaren, want net zoals ik zelden een zeehond in het echt heb gezien zal hij slechts zelden een mens in het echt hebben gezien. We aanschouwden in ieder geval een ontspannen en vrolijk schouwspel.
Vlug de auto in naar een volgende opgraving. Een mini uitvoering van Stonehenge, maar dan op een aantal verschillende plekken. Leuk om het te zien, maar je mag er alleen omheen lopen. In het midden staan is verboden; Ik denk dat als we dat gedaan zouden hebben we direct getroffen zouden worden door een van de bliksems van Wodan of Donar (of vergis ik me nu?).
Maar goed, we hebben genoten van het uitzicht en zowaar kwam de zon door. Een heerlijke dag en dat geeft Orkney weer een andere kleur. O ja, heb je je ooit wel eens afgevraagd waarom we in Nederland heel veel koeien in de wei hebben met hoogstens een stier. Dat komt omdat ze allemaal hier in de wilanden staan. Aan de ene kan van de weg staan de dames en aan de andere kant de heren. Inmiddels hebben we vele honderden stieren gezien.
Intussen was het tijd voor het avondeten. Marleen had een restaurant gevonden die volgens de toeristen magazine van Orkney zijn weerga niet kende. Een prachtig interieur, heerlijk eten en dat voorzien met een mooie foto. Maar dat viel een beetje tegen! Waarschijnlijk is de wervelende tekst sinds 1947 niet meer gewijzigd evenals het interieur. Het menu zal ongetwijfeld nog uit een van de receptenboeken komen van een van de scheepskoks (die waarschijnlijk in een van de wrakken ligt op de bodem van Skapa Flow). Alleen de foto is modern, flink gecleant met Photoshop of iets dergelijks.
Het eten kwam razendsnel op tafel, en dat was wel een voordeel; we waren zo weer weg.
Op de camping aangekomen zijn we inmiddels omringd door diverse campinggasten, vooral Hollanders. En dat is nou net niet wat we willen. Time to go!